Sugar Rush Şeker gibi hayat mı olurmuş? Olurmuş

Bazı oyunlar var, sanki çocukluk anılarınla el ele tutuşmuş, sana gelmiş. Sugar Rush da tam öyle bir şey işte. “Ne var canım, şekerli bi’ oyun işte” diye geçip gitme. Girdin mi, kaptırdın mı, o tatlılıkla nasıl mest oluyorsun bir bilsen…

İlk oynadığımda, “hadi bakalım, yine bir tatlı hikâye…” dedim. Ama o tatlılık yok mu… içime işledi. Dedim ki: “bu oyun ruhumu dişlemiş.” Hani fazla tatlı, ama baymıyor. Tıpkı aşk gibi. Şeker ama dertli.

Şekerin de delisi olurmuş

Bak, açık açık söyleyeyim. Bu Sugar Rush, adı gibi masum değil. Görüyorsun orada sevimli mi sevimli jöleler, renkler cıvıl cıvıl. Ama arkasında ne var? Dolu dolu çarpanlar, gizli sürprizler, sana göz kırpan ödüller. Tatlıdan fazla tatlı yani.

Her çevirişimde içimden “gel gel gel” diye sayıklıyorum. Çünkü bir yerde biliyorum; bu oyun, seni boş geçmez. Arada sırada küsüyor gibi yapıyor ama sonra bi’ anda tüm şekerleri patlatıyor önüne. Jackpot gelmese bile minik sürprizler hep var. Umut hep diri.

Bi de Slotter farkı var tabii. Hani bazı yerlerde oynarsın ama anlamazsın, burada oynarken oyunu da, sistemi de seviyorsun. Her şey elinin altında, ara yüz sade, ödeme desen pürüzsüz. Sugar Rush gibi oyunlar, Slotter’da başka bir keyifli oluyor. Sanki oyunun kalbi orada atıyor.

Tatlı patlamalar, kafada çarpanlar

Gelelim mevzuya. Bu oyunun öyle bir sistemi var ki, patlattıkça büyüyorsun. Yok yok, metafor değil ha… harbiden büyüyorsun. Çünkü her kazançlı kombinasyon arkanda bir iz bırakıyor. Aynı hayattaki gibi düşün. İz bırakan şeyler birikiyor, birikiyor, sonra bam! Çarpanlar dansa başlıyor.

İzleri biriktirdikçe o çarpanlar seni öyle bir noktaya taşıyor ki… ekran parlıyor, kalbin pıt pıt atıyor. Diyorsun “bu işte!” Yani oyun sana resmen sabrın meyvesini veriyor. Dayanırsan, beklersen, seversen… Sugar Rush sana karşılık veriyor. Öyle bi oyun işte. Ruh hastası gibi değil, sakin sakin… ama kararlı.

Herkesin bi şekeri var

Belki benimki Sugar Rush’tır, seninki başka olur. Ama şunu bil: bu oyun, içinde çocuk kalmış herkese göz kırpıyor. Bi nevi terapi gibi. Hem renk, hem hareket, hem heyecan… Ne zaman moralim bozuk olsa, şöyle bi’ giriyorum Slotter’a… Sugar Rush açıyorum… birkaç dakika sonra içimde rengârenk balonlar uçuşmaya başlıyor.

Bak, abartmıyorum. Bazen ekrana bakıp, “iyi ki varsın be oyun” diyorum. Çünkü bu kadar pozitif, bu kadar tatlı, bu kadar umut aşılayan bir oyun zor bulunur. Şekerli ama yapış yapış değil. Eğlenceli ama abartısız. Ve her şeyin ötesinde, seni sana unutturuyor. Dertten uzaklaştırıyor.